Donderdag 4 maart 2010
Het is rond half 8 in de ochtend als ik met Eendje vertrek naar station Lent. Ik ben een kwartiertje eerder dan gepland, omdat het Eendje gemakkelijk startte. Ik neem dus maar een trein eerder. In Arnhem heb ik snel een trein richting Amsterdam. Onderweg zie ik pas dat deze trein niet stopt op Amsterdam Centraal en dat ik in Utrecht moet overstappen. In de trein heb ik naar mijn iPod geluisterd en gelezen. Ik ben “The supernaturalists” van Eoin Colfer aan het lezen. Een leuk boek!
In Utrecht stap ik over op een trein die wel in Amsterdam Centraal stopt. En dan ga ik op zoek naar de tram die mij in de buurt brengt van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis aan de Prinsengracht.
Ik ben vandaag naar Amsterdam om een röntgenfoto te laten maken. Dit moet ik doen voor de visumaanvraag. Bij de aanvraag heb ik namelijk aangegeven dat ik met kinderen wil gaan werken en dan wil Australië graag zeker weten dat je geen tbc (tuberculose) hebt of hebt gehad. Zo’n röntgenfoto kun je op een paar plaatsen in Nederland laten maken, maar natuurlijk niet in Nijmegen. Utrecht is het dichtste bij, maar toen ik daarnaartoe belde kreeg ik te horen dat ze het druk hadden en dat het wel een aantal weken kon duren voordat ik aan de beurt was. Toen heb ik naar Amsterdam gebeld, waar ik te horen kreeg dat er elke ochtend tussen half 9 en half 12 een röntgenfoto gemaakt kan worden. En dat ga ik vandaag dus doen.
Ik heb een formulier (160EH) thuis alvast ingevuld. Dit geef ik af bij de röntgenafdeling. Ook heb ik een cd-tje bij me met daarop oude röntgenfoto’s. Dit cd-tje heb ik opgevraagd bij het Radboudziekenhuis.
De röntgenfoto is snel klaar. Bij het betalen vraag ik waar het dichtstbijzijnde postkantoor is zodat ik de foto direct naar de ambassade in Berlijn kan versturen. Het postkantoor is een minuut of 20 lopen, maar het is heerlijk weer. De zon schijnt en het is tegen de 10 graden. Ik verstuur de röntgenfoto aangetekend naar Berlijn en volgens de postkantoormedewerker duurt het 2-3 dagen voordat de envelop in Berlijn is. Valt nog mee.
En dan heb ik nog een heerlijk dagje Amsterdam over. Het postkantoor is vlakbij Magna Plaza, dus ga ik daar als eerste heen. Ik was vergeten dat dit eigenlijk helemaal niet leuk is. De enige interessante winkel is van Mango, maar ze hebben niets leuks. Ik wandel verder naar de Bijenkorf. Het is rond 12 uur en ik besluit eerst maar eens te lunchen. Een heerlijke broodje met pittige kip en een glas cola. Het smaakte erg goed!
Na de lunch wandel ik door de Bijenkorf heen. Ik heb leuke dingen gezien, maar toch maar niets gekocht. Ik wandel verder door de Kalverstraat en ga richting het Museumplein. Ik ga vandaag naar het Rijksmuseum. Het is lang geleden dat ik hier ben geweest. Het is wel jammer dat het museum verbouwd wordt en dat ze nu maar een klein deel van de collectie laten zien. Met mijn ING-pas krijg ik 50% korting op de toegangsprijs. Er hangt een mensenteller waarop te zien is dat er nu ongeveer 550 mensen binnen zijn. Er mogen maximaal 650 mensen naar binnen. Volgens de kassamedewerker is het vrij rustig vandaag.
Eenmaal binnen vind ik het best druk. Dat komt doordat er en aantal groepen scholieren rondlopen. In een zaaltje liggen een stuk of vijftien jongeren languit te tekenen. Ik moet moeite doen om de schilderijen te zien en door de zaal te lopen. Ik moet over benen heen stappen. Een rare gewaarwording.
Een van de leukste dingen in het museum vind ik de gigantische poppenhuizen. Ze zijn erg gedetailleerd en geven een leuk beeld van het leven rond de 17e eeuw. Tegen het einde van de rondwandeling kom ik in de zaal waar “De nachtwacht” hangt. Het is een gigantisch schilderij, maar verder vind ik het niet zo heel interessant.
Na het museum wandel ik naar het Centraal station. Ik heb inmiddels hoofdpijn en begin moe te worden. Ik ga lekker weer naar huis. Op het station zie ik een Starbucks, waar ik eerst een lekkere Chai latte haal. Dit doet me denken aan onze vakantie in Japan!
Het is een uurtje of vier als ik in de trein stap. Voordat de trein bij Utrecht is heb ik mijn boek uit. Het is een boek dat lekker weg leest. Ik zet Eoin Colfer op mijn lijstje van auteurs waar ik wel meer van wil lezen, als ik tijd heb. De rest van de treinreis luister ik naar mijn iPod en staar ik uit het raam.
Op het laatste stuk van de reis vanaf Arnhem vang ik het telefoongesprek op van een verwend studentje. Hij belt met zijn moeder om te regelen dat zij een broek voor hem ophaalt uit Amsterdam. Ze moet maar gewoon even met de auto naar de stad en hem dan op de stoep parkeren. Daarna belt hij zijn vader om te vragen of deze al geld naar hem heeft overgemaakt. Hij vraagt of het wat meer kan worden, want hij gaat vanavond stappen. Wat een verwend joch!
Om half 7 ben ik weer thuis. Ik ben moe. Maar we zijn weer een stap dichterbij het verkrijgen van een visum!