Wineglass Bay (3 maart 2011)
Donderdag 3 maart 2011
We zijn vandaag vroeg opgestaan, want we gaan wandelen. Bij de campingkeuken hebben we theegezet en brood gesmeerd. Handig dat hier een waterkoker is. Tijdens het ontbijt wat gepraat met een Nederlands gezin. Met de auto zijn we naar het bezoekerscentrum gereden, 4 kilometer verderop. Hier hebben we een stempel gehaald van het National Park en een kaart met wandelingen. Om kwart voor 10 hebben we ons in het logboek ingeschreven. We gaan “Hazards beach circuit” doen, een wandeling van circa 12 kilometer waar 4-5 uur voor staat. Het eerste stuk gaat vrij steil omhoog. Na 45 minuten komen we het uitzichtspunt over Wineglass Bay. Het is fris vandaag en het waait aardig. Een trui en een fleece zijn nodig.
Vanaf het uitzichtpunt gaat de wandeling vrij steil naar beneden. Ik ben blij dat ik vandaag voor het eerst met een wandelstok loop. Ook zijn we blij dat we gekozen hebben om de rondwandeling te gaan doen. Je kunt namelijk ook naar Wineglass Bay, waar we nu naar afdalen, en dan dezelfde weg terug naar de parkeerplaats. Deze helling weer omhoog is hel! We komen een aantal mensen tegen die een meerdaagse wandeling hebben gedaan en deze heuvel inderdaad, met bagage op, omhoog moeten. Na een half uur dalen zijn we bij het strand. Een mooie plek voor een vroege lunch! Na de lunch gaan we verder. Een tijd lang lopen er veel mensen. Het lijkt wel zondagmiddag in een bos in Nederland. Mensen voor ons staan stil en er glijdt een slang langs van een centimeter of 40 (zwart met oranje onderkant).
Het pad is gelukkig niet zo steil als de helling die we af zijn gekomen. Het is een wandeling met mooie uitzichten over zee. Op sommige stukken is het pad verdwenen en moeten we over rotsel klimmen. Gaat goed met behulp van een wandelstok… Precies 5 uur later zijn we weer bij de parkeerplaats. Moe, maar voldaan!
Na de wandeling zijn we met de auto naar twee uitzichtpunten geweest. Weer op de camping aangekomen hebben we heerlijk gedoucht. We wilden internetten, maar wij hebben geen verbinding. De camping heeft een internetruimte, maar die gaat om 18 uur dicht en wij staan daar om 17.55 uur. We besluiten om morgen in een grotere plaats te kijken of we verbinding kunnen krijgen. We gaan verderop naar de plaatselijke bar om wat te drinken: een glas rode wijn voor mij (Spring Vale pinot noir uit Tasmania) en een pint Boags voor Christof. Dat hebben we wel verdiend na het wandelen!