Mount Field National Park (8 maart 2011)

Dinsdag 8 maart 2011

Vandaag wordt het een dag vol watervallen. We gaan een wandeling doen van 2,5 uur, naar de Lady Barron Falls. Deze wandeling is ongeveer 6 kilometer lang. De wandeling begint rustig door het bos naar Russell Falls. Het wandelpad is volgens de informatie ook te doen voor mensen met een rolstoel. We zien in ieder geval iemand met een rollator die deze korte wandeling (20 minuten van en naar de parkeerplaats) heeft volbracht. De waterval is erg mooi. Hij bestaat uit drie lagen en is best breed. Daarna gaat de wandeling verder naar Horseshoe Falls. Deze waterval is wat kleiner en heeft een halfronde vorm en lijkt dus wel een beetje op een hoefijzer.

We gaan verder door het bos. De bomen worden steeds groter. We zien onderweg een aantal Tasmanian pademelons, een kleine wallabie die alleen op Tasmanië voorkomt. De hoge bomen waar we onderdoor lopen zijn de op een na hoogste boomsoort op de wereld. De hoogste bomen zijn de Redwoods in Amerika. De bomen waar wij langs lopen zijn swamp gum trees: de hoogste eucalyptusboom en de hoogste hardhoutbomen ter wereld = hoge bomen!

Het is een relaxte wandeling met weinig hoogteverschil. Helaas is er aan het einde van de wandeling een gigantische houten trap omhoog. We hebben vandaag geluk met het weer. De voorspellingen waren dat het zou gaan regenen, maar we hebben alleen een paar regendruppeltjes gehad.

Na de wandeling rijden we met de auto over een zestien kilometerlange ongeasfalteerde weg naar Lake Dobson. De begroeiing wordt onderweg steeds minder en het lijkt alsof we door Europees hooggebied rijden, maar we zijn maar op 1000 meter hoogte. Bij Lake Dobson hebben we een korte wandeling gemaakt. Er waren daar zogenaamde Pandanies. Grote kamerplanten zeg maar…

‘s Avonds maken we een foto van de vele sterren die we ‘s avonds zien.