Bungle Bungles National Park (24 t/m 25 juni 2011)
Vrijdag 24 juni 2011
Na ons vertrek uit El Questro zijn we naar Kununurra gereden, ongeveer 100 kilometer. Daar hebben we diesel getankt (inclusief reserve), boodschappen gehaald en onze gasfles gevuld. Het was ontzettend druk in Kununurra met touristen. Er zijn voornamelijk 4×4’s en blijkbaar is in het droge seizoen 80% van de klanten bij de supermarkt op weg naar de Gibb River Road of zijn net klaar… We zijn na de middag direct naar de Bungle Bungles vertrokken.
Onderweg hebben we bij een roadhouse overnacht omdat het langzaam aan begon te schemeren en omdat de toegangsweg naar het park 50 kilometer 4×4 track is. Bij het roadhouse ‘wonen’ allerlei constructie medewerkers (of mijnbouwers). Het is een beetje een trieste bedoening aangezien hun kamertjes kleiner zijn dan de gemiddelde student in NL zou accepteren en de meeste werkende mensen net acceptabel als walk in closet zou vinden. Er waren diverse groepjes die zich op een of andere manier ‘vermaakten’. Met wat drank op wordt het allemaal uiteraard wat dragelijker voor deze mensen dat ze ver weg van hun familie / bekenden zitten. Maar ja je moet wat als je 250.000 AUD (ongeveer 175.000 Euro) per jaar kunt verdienen als kraanchauffeur. De overlast viel gelukkig mee en we werden zelfs uitgenodigd voor een drankje; wat we vriendelijk hebben weten af te wimpelen…
Zaterdag 25 juni 2011
De toegangsweg is zo slecht dat men adviseert om 2 tot 3 uur uit te trekken om bij de ingang van het park te komen. Het lijkt erop dat dit met opzet is om het aantal bezoekers laag te houden. Voordat we aan de toegangsweg beginnen hebben we nog wat informatie ingewonnen. Er blijken nog een paar rivieren te zijn die wat hoger staan dan we hadden verwacht namelijk 50 centimeter. Ach ja, we hebben nu ervaring en denken dat het allemaal wel zal meevallen. De officiële informatie is tenslotte 2 weken oud…
De weg het park in is inderdaad de slechtste weg tot nu toe maar levert weinig grote problemen op. De rivieren komen we goed over ondanks dat deze een relatief zachte ondergrond blijken te hebben. Ach ja er staan toch geen bordjes om aan te geven hoe de oversteken heten en dus heeft de informatie aan het begin weinig nut… Er is slechts 1 modderig stuk waar we een flinke steen raken met 1 van de bodemplaten. Na een korte inspectie van de krassen op de plaat rijden we verder.
Eenmaal in het park aangekomen, na 2 uur hobbelen, besluiten we om bij Walardi Camp te verblijven. Het is een bush camping met compost toiletten en verder geen voorzieningen. Na de lunch wandelen we naar Cathedral Gorge in de buurt van Picanini Gorge. Dit deel van het park heeft prachtig ge-erodeerde rots formaties die op bijenkorven lijken.
‘s Avonds gaan we onze worstjes braden op de gezamenlijke houtbarbecue. Er is ook een gezamenlijk houtvuur, omdat het niet toegestaan is om een eigen vuurtje te maken vanwege brandgevaar. Er is ook een interessant groepje mensen dat ook wil barbecuen. Eigenlijk hadden ze dat bij hun eigen plaats wilden doen maar dat mocht niet van de camping beheerder. Het is een interessant groepje. Het is namelijk een ‘cowboy’ met zijn vrouw en twee aboriginals. Ze blijken voor een of andere overheidsinstantie te werken en hadden eigenlijk ergens anders mogen kamperen. De ‘cowboy’ en de aboriginals blijken op een cattle station te werken of hebben daar gewerkt (het wordt niet helemaal duidelijk). Vooral de cowboy heeft allerlei verhalen… De aboriginals zeggen bijna niets en nemen geen initiatief om aan het gesprek deel te nemen. Er zijn inmiddels ook andere stellen op het kampvuur afgekomen en er worden driftig verhalen uitgewisseld tot diep in de nacht, nou ja tot een uur of 10… het is tenslotte al ruim 4,5 uur donker!