Tarragona en een klapband (23 juli 2015)
Donderdag 23 juli 2015
Vanmorgen hebben we alle spullen weer ingepakt. We zijn naar het centrum van Tarragona gereden en hebben de auto in een parkeergarage geparkeerd. We zijn naar de vestingmuren gewandeld, de Passeig Arquelògic Muralles. De bouw van deze vestingmuren is begonnen in de tweede eeuw voor Christus. Zo wandelden we langs het centrum van Tarragona. Al wandelend kwamen we bij de zee uit. Op een terrasje hebben we een colaatje gedronken. Ook zagen we nog wat Romeinse opgravingen tijdens het wandelen.
We zijn weer terug naar de auto gaan om verder naar het noorden te reizen, richting Vilafranca del Panadés. In de Rough Guide staat een stukje over cavabedrijven en dat lijkt ons wel interessant. We besloten naar wijnhuis Torres te gaan. Helaas blijken zij geen cava te maken, maar wel wijn. We kregen een rondleiding met een treintje. Torres is een moderne wijnfabriek en dat is ook wel eens leuk om te zien. Aan het einde van de rondleiding hadden we een proeverij met 4 wijnen met daarbij kaas. Dat was lekker! De wijnen vonden we niet zo heel bijzonder, maar we hebben wel een flesje rode wijn gekocht om mee naar huis te nemen.
Na ons bezoek bij Torres zijn we weer verder naar het noorden gereden. In de buurt van Barcelona kregen we op de snelweg een klapband. Gelukkig konden we snel naar de vluchtstrook om de auto neer te zetten. We hebben de leasemaatschappij gebeld en die vertelden ons dat we maximaal 1,5 uur zouden moeten wachten op een sleepauto. Het is vandaag bloedheet en langs de snelweg is er maar weinig schaduw. We proberen in de schaduw te blijven van een verkeersbord. Gelukkig hebben we veel water bij ons. We kregen nog bezoek van een soort van rijkswaterstaatauto. Ze konden ons helaas niet helpen, want we hebben geen reserveband maar alleen een spuitbus. En daar heb je niets aan met een klapband.
Na twee uur kwam eindelijk een sleepauto. Hij bracht ons naar een kleine garage in een dorpje vlakbij. Een half uur later waren we weer klaar om te gaan. We besloten om door te rijden naar Figueres. We waren oorspronkelijk van plan om te kamperen, maar we waren moe, bloedheet en geschrokken. We vonden dat we wel een hotelovernachting verdiend hadden. We boekten een kamer in hotel Duran.
‘s Avonds hebben we gegeten in het bijbehorende restaurant. Dalí had hier vroeger zelfs een eigen eetkamer. Overal in het hotel en restaurant hangen dan ook foto’s van Dalí. Het restaurant is wat ouderwets (witte tafelkleden, kelners in zwart), maar het eten is lekker.
Koop een boek
Of koop een andere reisgids over Spanje bij bol.com