Harris (22 juli 2013)
We zijn van 7 t/m 29 juli op kampeervakantie in Schotland. Ons reisschema vind je hier.
Maandag 22 juli
Vanmorgen hebben we de tent weer ingepakt, want we gaan vandaag naar het noordelijke deel van het eiland, Lewis. Het is bewolkt en er zijn ontzettend veel midges, vreselijk irritante kleine mugjes, dus we pakken alles snel in de auto en vertrekken. In Tarbert, een half uur rijden, gaan we ontbijten bij een tea room. We kiezen een Scottish breakfast met black pudding (bloedworst). Ik lust geen bloedworst en vind het zelfs nogal onsmakelijk, maar in dit geval is hij heerlijk.
Na het ontbijt gaan we op naar het noorden. We rijden door stoere bergen en over, wat een luxe, tweebaanswegen. Rond 12 uur komen we bij Callanish aan. Hier staat een grote steencirkel (Callanish Standing Stones I) die bestaat uit dertien stenen, die gemiddeld zo’n 4 meter hoog zijn. Erg indrukwekkend! In de buurt van deze steencirkel bekijken we ook nog twee veel kleinere steencirkels.
Wat verder naar het noorden, bij Carloway, komen we bij een broch uit, Dun Carloway. Een broch is een toren van zo’n 3000 jaar oud, waarvan het niet echt duidelijk is waarvoor ze gebruikt werden. Het zou kunnen dat het een verdedigingswerk is, of een boerderij of een woonhuis. Deze broch ligt bovenop een heuvel en heeft een mooi uitzicht over een paar huisjes en richting de zee.
Een paar kilometer verderop, in Gearinnin, gaan we naar een museumdorpje. Hier staan gerenoveerde blackhouses, traditioneel huisjes zoals er vroeger veel op de Schotse eilanden stonden. Een van deze huisjes is nu ingericht zoals het in de jaren 60, maar je kunt hier ook overnachten (bijvoorbeeld in de jeugdherberg of in een huisje dat je kunt huren). Het is een schattig dorpje, wat mij doet denken aan een dorpje uit Asterix & Obelix.
Aangekomen bij de camping leek het in eerste instantie moeilijk om een plaatsje te krijgen, want de camping is nogal klein. Gelukkig bedacht de campingeigenaar een oplossing voor ons. Toen wij vertelden dat we in Rotterdam woonden werd hij erg geïnteresseerd. Zijn zoon werkt op de MS Rotterdam, het cruiseschip dat Rotterdam als thuishaven heeft. De wereld is soms klein…
En toen wilden we nog wat eten halen bij de supermarkt, maar we konden nergens een winkel vinden. Uiteindelijk kwamen we in Carloway terecht, waar we geen supermarkt vonden, maar wel een kleine tweed wever. Dan gaan we daar eerst maar eens kijken. We willen namelijk wat Harris Tweed kopen om kussens voor op de bank te (laten) maken. Mooi voor in de winter. Norman Mackenzie, de eigenaar en wever, is gepensioneerd en maakt tweed als hobby. Hij nam uitgebreid de tijd om ons te vertellen en te laten zien hoe het werkt. De Tweed was niet zo duur als wij van tevoren hadden gedacht en daarom hebben we drie verschillende stukken stof van 2 meter lang gekocht. Daar kunnen we vast wel wat leuks mee doen!
Onderstaand filmpje heb ik op Youtube gevonden. Dit is Norman Mackenzie die in zijn weefschuur vertelt over het maken van Harris Tweed
Van Norman Mackenzie en zijn vrouw kregen we uitleg over boodschappen doen. Heel veel supermarktjes op Lewis zijn gesloten, maar bij een tankstation een kilometer of zes verderop verkoopt wel wat levensmiddelen. Normaal gesproken rijdt iedereen naar Stornoway, zo’n half uur rijden. Het tankstation deed ons erg denken aan een Australisch roadhouse, ook qua assortiment. Met een fles rosé, wat vlees, toetjes, en brood komen we de avond wel door.
