Ubud (23 t/m 25 augustus 2011)

Dinsdag 23 augustus 2011

Vanuit Yogyakarta zijn we met het vliegtuig naar Bali gevlogen. Er zaten veel toeristen in het vliegtuig, wat niet verrassend is want Bali is het meest toeristische deel van Indonesië. We hadden geregeld dat we via het hotel zouden worden opgehaald, dus we hoefden geen taxi te regelen.

Woensdag 24 augustus 2011

De volgende dag gaan we lopend op stap. We gaan naar Museum Neka, een museum met vooral Balinese kunst. Er zijn ook schilderijen van Europeanen met een hele zaal voor de Nederlander Arie Smit, die sinds de Tweede Wereldoorlog in Bali woont. Het is een leuk museum waar we een goed beeld hebben gekregen van de verschillende soorten Balinese schilderijen.

Vlakbij Puri Saren Agung (het waterpaleis) lunchen bij Lotus Pond Restaurant. Een plek die vol zit met toeristen. Het uitzicht op de vijvers vol met waterlelies is erg mooi, maar het eten is wat saai.

’s Avonds gaan we naar een Balinese dansvoorstelling. Bij een tempel in het centrum stromen toeristen binnen om te kijken naar een kecak dans. Dit is een dans die door mannen wordt gedaan en het begeleidende geluid wordt gemaakt door stemmen. Ze beelden een verhaal uit waarbij Vanara, die op een aap lijkt, prins Rama helpt om de duivelse koning Ravana te bestrijden. Het is een fascinerende voorstelling met het geluid van de mannenstemmen en mooie kostuums. De avond wordt beëindigd met een vuurdans, waarbij een man, verkleed als paard, door brandende kokosnoten loopt. Ziet er spannend uit!

Helaas slapen we die nacht slecht omdat de kamers erg gehorig zijn en er snurkende mensen aan beide kanten van ons slapen. Christof heeft oordopjes ingedaan en ik heb ergens in de nacht mijn iPod gepakt (muziek luisteren en proberen te slapen gaat beter dan naar hard gesnurk luisteren…). Vreselijk!

Donderdag 25 augustus 2011

Op onze tweede dag in Ubud gaan we weer eerst naar een museum, dit keer naar Agung Rai Museum of Art (ARMA). In dit museum zijn een aantal moderne schilderijen te vinden en verder Balinese kunst. Het museum is kleiner dan dat van gisteren en eigenlijk ook minder leuk. Het cafe dat erbij hoort is wel leuk. Op vertoon van ons kaartje krijgen we een kopje thee/koffie. We zitten hier op lekkere banken in de schaduw.

We wandelen naar Monkey Forest. Zoals de naam al zegt lopen hier apen rond. Verder zijn er tempelgebouwen. We kopen een kaartje, maar geen bananen. Dat doen andere toeristen wel en zodra ze het bos inlopen komen de apen op hen af. De apen willen zo graag bananen dat ze zelfs op mensen klimmen. We lopen rustig langs de apen en maken wat foto’s. Er zijn zelfs apen met baby-aapjes. Erg schattig! Op een gegeven moment lopen we over een bruggetje en uit mijn ooghoek zie ik een aap met ons meewandelen. Hij loopt op de brugleuning en springt naar de andere kant. En dan voel ik meer gewicht op mijn tas en zit de aap op mijn tas. Hij springt weer naar de brugleuning en houdt mijn tas vast. Daar hangt een houten gelukspoppetje aan waarvan de aap blijkbaar denkt dat het eetbaar is. Ik probeer door te lopen, maar de aap laat zijn tanden zien. Hij pakt het gelukspoppetje tussen zijn tanden beet en bijt het er snel af. Hij gaat er mee vandoor. Wij lopen snel door!

En dan zit ons verblijf in Ubud er weer op. Ubud is een toeristische plaats, maar het is ook een leuke plaats. Er zijn veel kunstgaleriën voor als je op zoek bent naar kunst op mee naar huis te nemen. Er zijn veel cafes en restaurants waar je ook lekker Indonesisch kunt eten. Ons hotel is klein, gehorig, maar de mensen zijn heel erg vriendelijk, de binnentuin ziet er leuk uit, er is een lief hondje (dat lekker op ons terras komt liggen) en er is een gratis internetverbinding.