Woensdag 7 september 2011
Vanuit Medan zijn we met de bus naar Bukit Lawang gegaan. Dit ligt aan de andere kant van het Gunung Leuser National Park dan waar Tangkahan ligt. We gaan hierheen om op zoek te gaan naar orang-oetans.Na een busreis van 3,5 uur zijn we in Bukit Lawang. Het is nogal onduidelijk hoe we vanaf het busstation naar het dorpje moeten komen, maar een lokaal iemand loopt met ons mee. Het zal wel iemand zijn die een guesthouse of jungle trek te verkopen heeft…. In de bus zagen we al hoe toeristen benaderd worden door een gids. Wij zaten op de achterste bank van de bus en daar stappen de meeste mensen in. Op een gegeven moment kwam er een man op de achterbank zitten en hij begon met ons te praten. Hij wilde weten waar we vandaan kwamen, waar we naar toe gingen enz. enz. Na een tijdje gepraat te hebben begreep hij van ons dat we al onze overnachtingen geregeld hadden en dat we geen jungle trek gingen doen. Toen was voor hem het gesprek afgelopen. Daarna keek hij verder de bus in en nadat de bus gestopt was om weer nieuwe mensen in te laten stappen deed hij alsof hij ook net ingestapt was en liep naar een leeg plekje bij andere toeristen. En zo te zien begon hij daar weer een gesprek. Apart om te zien!
Om onze accomodatie, Eco Lodge, te bereiken moesten we bij het dorp over een hangbrug. Een onderdeel waar ik (Mathilde) niet echt blij van wordt, want ik heb hoogtevrees en hou ook niet van ‘bewegende’ dingen. Maar goed, voorzichtig lopen en dan ben ik al snel aan de overkant. Er blijken meerdere Nederlanders in deze accomodatie te zitten, waaronder zo te zien een groepsreis. Het personeel kent wat korte zinnetjes in het Nederlands en gebruiken die constant. Wordt best irritant!
De man die vanaf de bus met ons meeliep blijkt inderdaad een gids te zijn. Nadat we onze spullen naar de kamer hebben gebracht en terug bij het restaurant zijn voor een koel colaatje komt hij naar ons toe om zijn map met aanbevelingsbrieven van andere toeristen te laten zien. Hij is verder niet opdringerig. Na een kort gesprek komt Christof met hem overeen om morgen een jungletrek van een hele dag te gaan doen om o.a. orang-oetans te zien. Voor mij is dit veel te veel, dus ik ga naar het voedercentrum waar sinds begin jaren 70 orang-oetans voor een extraatje langskomen (meer informatie via de link). Hopelijk zullen we allebei orang utans zien….
Donderdag 8 september: Mathilde en orang-oetans
De volgende morgen staan we op tijd op. Christof vertrekt om 8 uur voor zijn wandeltocht en het voederen is om 8 uur en een half uur lopen. Ik vertrek dus om half 8. Weer de hangbrug over en dan richting het dorp. Na een kwartier lopen kom ik bij het informatiecentrum waar ik een permit koop voor mijzelf en de camera (en de camera is duurder…). Het is onduidelijk hoe ik nu verder richting het voedercentrum moet lopen. De enige aanwijzing die ik krijg is ‘langs de rivier tot je bij een kano komt’. Ik loop langs het water en zolang er toeristenwinkels zijn met souvenirs en goedkope t-shirts ga ik er van uit dat ik in de goede richting loop. Na ruim een half uur lopen kom ik inderdaad bij een bootje. De rivier stroomt hier best snel, het bootje is nogal laag en dus is het best spannend om hiermee de rivier te moeten oversteken. Alles gaat goed. Iets verderop is de ingang tot het voedercentrum. Samen met andere toeristen moet ik eerst een video kijken waarin wordt uitgelegd dat je geen orang-oetans mag aanraken, dat je geen afval in het bos mag laten en dat je voorzichtig moet zijn met de natuur. Lijkt mij logisch!
Daarna is het 10-15 minuten omhoogklimmen tot het uitkijkpunt. Een paar meter verderop is een houten platform in een boom en daar zitten twee parkwachters. Zij hebben een tas vol met bananen en een emmer met melk. Op het moment dat ik boven aan kom klimt een orang-oetan boven mijn hoofd richting het platform. Ze heeft een kleintje bij zich. Ik maak een paar foto’s en geniet van het kijken.
Na een minuut of twintig klimt de orang-oetan naar beneden en komt over een bospad richting de toeristen gelopen. Iedereen gaat aan de kant, maar ik kan niet zo ver aan de kant omdat er een boom achter me staat. Waar ik sta is nu net de richting waarin de orang-oetan komt gelopen. Ik blijf stokstijf staan en hou mijn adem in. Op het moment dat ze langsloopt zie ik dat ze naar me kijkt en bij het passeren raakt ze mijn tas even aan. Zodra ze voorbij is loop ik zachtjes de andere kant op. Dat was best spannend! Orang-oetans zullen niet snel agressief doen tegen mensen, maar het is toch schrikken als zo’n grote aap zo dicht langs je komt. Ik had niet verwacht dat ik zo dicht bij zo’n ontzettend mooie aap zou komen te staan. Wauw!
Een tweede orang-oetan komt even later vanuit het bos naar het platform geklommen. Ook zij heeft een kleintje bij zich. Het is geweldig om van een meter of tien afstand naar zulke mooie dieren te kijken.Na een uurtje bij het voedercentrum geweest te zijn moeten alle toeristen weer gaan. Ik neem het bootje weer naar de andere kant van de rivier en wandel door Bukit Lawang. Na 45 minuten lopen ben ik weer bij onze kamer en ik ben uitgeput. Het is zonnig, boven de 30 graden en de luchtvochtigheid is hoog. Ik zweet me dood en ben blij dat ik in de schaduw met een grote fles water kan bijkomen.
’s Middags maak ik een korte wandeling. Twee kilometer vanaf de lodge is er een grot. Halverwege de grot zit een kindertehuis dat door een Nederlands-Indonesisch echtpaar is opgericht nadat er in 2003 een grote overstroming in Bukit Lawang is geweest waardoor een groep kinderen (half)wees zijn geworden. Blijkbaar hebben ze ook een cafeetje waar je wat kan drinken en eten. Dat leek mij een leuke plek voor de lunch. Op weg naar het kindertehuis kom ik langs palmolieplantages en rubberbomen. Ik zie een groep langstaartmakaken, die niet op de foto gezet willen worden. Ze klimmen snel de bomen in. Bij het kindertehuis aangekomen blijkt het cafe dicht te zijn. Jammer, want ik had graag een bijdrage willen leveren aan dit kindertehuis door hier te lunchen. Ik loop verder richting de grot, maar op een gegeven moment houden de bordjes op. Ik besluit weer terug te lopen naar onze kamer. De rest van de middag heb ik heerlijk zitten lezen.
Donderdag 8 september: Christof en orang-oetans in het wild
Christof heeft vandaag een junglewandeltocht gemaakt van 6-8 uur. Hieronder staan foto’s van de verschillende apen die hij in het wild heeft gezien.
Wilde Orang-oetans…
Langstaartmakaken
Withand gibbons (uitvergrotingen)
Koop een reisgids
De leukste plek om een reisgids te kopen is in een boekwinkel, maar als je online wilt kopen kun je dat doen via onderstaande link. Hiermee ondersteun je onze website. Voor jou blijft de prijs hetzelfde! Alvast bedankt!- Rough Guide van dit land